Wellington verkennen dag 2

zondag 7 september,x

We worden vanmorgen weer wakker met mooi weer, dus we kunnen ons vandaag weer lekker verplaatsen zonder auto. Alleen het eerste uurtje gaan we met de auto want dan moeten we de boodschappen voor morgen het bezoek aan Kapiti eiland gaan inkopen. We starten eerst lopend naar een winkel met bad spullen op de trap traverse naar de Lambton Quay, die gisteren dicht was. We konden hier niet slagen waren allemaal hele grote handdoeken of hele sets. Dus we gaan de dunne haman  handdoeken halen die we gisteren al hadden gezien. Wegen niets en kun je ook  op het strand gebruiken en leggen die thuis in de camper. We lopen weer via de trap  traverse verder naar beneden, de winkel is weer snel gevonden en kijken even of ze   nog andere soorten hadden. Uiteindelijk toch gekozen voor degene die we al gezien hadden. Ik zeg tegen Fenny, ik haal de auto wel even, want daar moeten we toch de rest mee halen. We spreken af dat ik haar oppik op de hoek van de Lambton Quay. Ik zag weer een trap traverse en dacht daarmee kan ik ook wel op het The Terrace komen. Op het eind eindigt de trap bij een parkeergarage. Ik denk er zal andere kant ook wel een ingang zijn, dat bleek ook zo te zijn maar niet op onze straat. Ik kom op een binnenplaatsje uit met allemaal P Garages om m’n heen en denk dat heb ik weer. Op het gevoel loop ik de richting van het hotel op en loop nog een P garage in. Daar wordt wel een uitgang Terrace aangegeven. Het is zondag en de volledige garage is leeg. In het trappenhuis loop ik naar het  niveau waar onze straat moet zijn, ik kom naast het hotel de deur uit. De auto wordt hiervoor je geparkeerd, dus ik geef m,n kaartje af en even later komt de auto en ga ik Fenny oppikken. Dat bleek ook lastiger dan ik had bedacht, eenrichtingsverkeer, busbanen veroorzaakte dat ik niet op de hoek kon komen waar ik Met Fenny had afgesproken. Ik rijd naar de dichtstbijzijnde mogelijkheid en bel Fenny. Leg haar uit dat ik er niet kan komen en dat ik in de straat  er naast sta. Ze is in de straat maar ziet de auto niet , ik omschrijf de gebouwen, blijkt ze 20mtr achter me te staan. 😂 Tijdens het wachten had ze ook in een tweedollar shop een zaklantaarn gezien, maar die was dermate kwaliteit dat die het eiland niet zou halen. We rijden nu naar Bunnings een bouwmarkt en daarna naar de supermarkt New World. In de Bunnings slagen we meteen en gaan met twee zaklampen de deur uit. Daarna de boodschappen gedaan in de supermarkt en terug naar het hotel. We hebben alles op onze kamer gelegd en zijn toen gaan vertrokken naar het havengebied, waar veel activiteiten gebeuren en ook het Museum of New Zealand, beter bekend als Te Papa Tongarewa. Wellington heeft zich de laatse jaren ontwikkeld qua cultuur en ligt aan de mooiste haven (vind men hier) en is intiem gebleven. Dat laatste kunnen we wel beamen, het is een leuke levendige stad en compact. Gisteren hebben we al hele mooie dingen gezien van Wellington, vandaag gaan we The Harbourfront verkennen. We lopen onze straat uit en en via Lambton Quay en Hunterstreet  komen we uit bij Queens Warf. Het is een gebied met veel cafés en restaurants waar door de week het kantoorpersoneel en ambtenaren uit het zakencentrum elkaar ontmoeten, maar op deze zomerse dag zijn er ook veel mensen op de been en zijn de terrassen vol. Er zijn straatmuzikanten en velorettes (4 persoons fietsen) op de kade en hier en daar een mobiele kiosk voor eten en/ of ijs. Hier bevind zich ook het maritiem museum van Wellington, maar deze slaan we over vanwege het mooie weer. We blijven even luisteren bij een klassieke gitarist, die onzichtbaar is onder een paraplu tegen de zon, of dit voor zichzelf was of voor z’n gitaar dat weten we niet. Ondertussen kijken we naar spelende kinderen in de speeltuin op de kade waar een glijbaan staat die ontworpen is als een vuurtoren. We lopen verder en staan even stil bij een doedelzak speler die met spelen gaat beginnen in vol schots tenue met kilt. We lopen via Lambton Harbour verder over de kade. In de hoek staat het Circa Theater. De kade loopt dan verder achter het Te Papa museum langs naar de eerste jachthaven, waar veel  zeilboten liggen. Overal op de kade staan nog oud industrieel materieel zoals haven kranen, sleepboot etc. Veel van de oude gebouwen zijn nu bars of restaurants. Het laatse stukje kade brengt je naar de tweede jachthaven aan de oriëntal parade, waar je ook zicht hebt naar boven voor de wijken  Oriental Bay en Mount Victoria met  hun mooie villa’s uit de 19e eeuw. Zittend op een bankje proberen we de foto van het capitool te vergelijken met de huidige situatie. Er zijn toch wel weer huizen veranderd en/of gebouwd. Maar de herkenbare gevels pikken we er nu makkelijk uit. Naast de eerste jachthaven ligt de internationale terminal, maar er is geen cruiseschip aanwezig. Aan de overzijde ligt de terminal van de interislander ferry van Wellington naar Picton, waar wij ook aangekomen zijn. Iets later op de middag zien wij er nog een vertrekken richting Picton. We genieten nog even van de omgeving en lopen dan terug richting het Te Papa museum om dit te gaan bezoeken. Als we aan de achterzijde lopen komen we een stukje door het bekroonde  Waitanga park en langs de groentemarkt die we vanmorgen zagen toen we boodschappen gingen doen. Ze waren inmiddels aan het afbreken maar er was nog een hele straat met verschillende soorten mobiele eethuisjes die nog open waren. Leuk om even te zien. De ingang van Te Papa museum zit aan de Cable Street, dus we moesten er omheen om daar te komen. Van de buitenkant krijg je al een gevoel hoe groot dit museum is, vergelijkbaar met drie voetbalvelden. Het is onvoorstelbaar, maar dit museum is gratis zoals veel musea die over het ontstaan en multi cultuur van NZ gaan. Op dit moment zijn er expositie over de bijdrage van NZ ‘ers aan de eerste Wereldoorlog, iets wat wij beiden  niet wisten. Een expositie over de oorlogen die in NZ hebben gespeeld. Een expositie over de ontwikkeling van NZ en de bijbehorende creativiteit en innovatie om te overleven. Indrukwekkend was ook de expositie over de Maori  cultuur en een door Maori beschikbaar gesteld gemeenschapshuis. Verder de wharepuni, Maori slaaphuis van 600 jaar terug. Ook hier weer de uitleg en integratie van de Maori en de Britse kolonisten en het verdrag uit 1840  (verdrag van Waitangi) over de verdeling en  eigenaarschap van land etc. Ook treffen  we hier veel Maori’s waar de jeugd ook uitleg krijgt over hun verleden, mooi om te zien. Verder was de expositie over genaamd Blood Earth Fire erg leerzaam. De uitleg over de komst van de kolonisten en de daarmee gepaard gaande ontbossing voor het creëren van weideland en ankergrond. De Maori oorlogen die er waren ondanks het verdrag over de grond.  Een groot deel van het NZ regenwoud is daardoor afgebrand en terug gelopen van de 85% toen en de 25% nu. De expositie  Awesome Forces gaat over het ontstaan van NZ en het loskomen van de australistische tectonische plaat, waardoor de breuklijn tussen de Australische plaat (continentale plaat) en de  Pacifische plaat ( Oceanische plaat) over NZ loopt. De  platen komen steeds in botsing met elkaar en is NZ ook nog erg vulkanisch. Verder beweegt NZ elk jaar nog zo’n 30 mm naar het noorden. Wetenschappers vrezen al een tijdje voor een zeer krachtige aardbeving, de mensen gaan er hier nuchter mee om  en dealen er mee als het komt.  Leerzaam en eng volgens Fenny is de nabootsing van een aarbeving in het Aardbevings huis wat de bezoeker een idee geeft wat er gebeurd als je een aardbeving dichtbij meemaakt.   Het laatste wat we bijzonder vonden was  de expositie over wat er leefde op NZ en wat er nu leeft op land en in de zee.  Van de Moa de grootste niet vliegende vogel tot de grootste gevangen inktvis ooit. De inktvis is 10 mtr lang en woog 450 kg  en heeft tentakels van 4,5 mtr. Na het onderzoek op een technologisch instituut in Auckland werd de geconserveerde inktvis aan het Te Papa museum geschonken, waar hij nu te zien is. De tijd gaat vlug voorbij, in het cafe hebben we nog thee gedronken ( de koffiemachine was al schoon gemaakt) en zijn we nog naar het viewpoint op de zesde etage geweest om wat foto’s te maken, helaas wel achter een glaswand. We moesten gezien de tijd  Busch  City  overslaan, maar de glimwormen hebben we ook al in het echt gezien. We zijn terug  gelopen via Civic Square, waarbij je langs een haventje komt waar een duiktoren is geplaatst. De breedte waar je in moet duiken is niet breder dan 3 mtr. Maar er was een waaghals die veel bekijks kreeg en tussen zijn sprongen door een slokje bier nam. Wat jongere jeugd sprong van het eerste niveau of direct van de kade. Op Civic plein was het ook druk en zat veel jeugd te luisteren naar een optreden van een muzikant. We lopen via Jervois Quay naar de willestone Street om via de trap traverse weer naar boven te gaan. We lopen op Lambton Quay en zien een bord met James Cook Hotel, bleek er een binnendoor weg te zijn met een lift die in de lobby uitkwam. We hebben even .... en toen gelachen, want wij hebben de afgelopen dagen veel extra kilometers gelopen om hetzelfde doel te bereiken. We hebben in het hotel gegeten en toen de koffers ingepakt want morgen vertrekken we naar Kapiti Island. We moeten er vroeg uit en ontbijten want we moeten om 0900 uur  in Parapaumu zijn.