Op weg naar Russell

Vrijdag 19 januari, 2018

We worden wakker in Auckland met een voorzichtig zonnetje en we gaan zo ontbijten. Fenny feliciteert eerst Tineke met haar verjaardag. Vandaag gaan we naar het Northland en hebben een Cottage in Russell waar we zelfverzorgend zijn, dus eigen ontbijt en koken. We gaan onze laatste week in en hebben hier 4 nachten geboekt om even tot rust te komen. We hebben besloten vanmorgen ook nog even langs een dokter te gaan om het oor van Fenny te checken. We gaan Anthony even vragen of er een Medical Center in de buurt is. Als we de ontbijtkamer inlopen zit er al een echtpaar aan tafel die uit Duitsland komen en totaal 4 weken hebben om Nieuw Zeeland te ontdekken. Ze vliegen vandaag naar Christchurch en vragen wat wij het mooiste vonden van het Zuidereiland. Bovenaan staat nog steeds wel het Fjorden gebied, maar ook het meren gebied met Lake Wanaka is mooi. Zij vertrekken bijna meteen van tafel om te gaan inpakken. Ook hier zitten Anthony en Christine aan tafel en kletsen met ons mee over allelei zaken. Ze blijken 5 kinderen te hebben die over de wereld verspreid zitten. Australië, Amerika en Londen en twee wonen nog in NZ. We stellen de vraag over een medical center en lichten toe waarom we daar heen willen. Ze begrijpen het en geven aan dat het dichtstbijzijnde het One Medical Center is op 10 minuten rijden. Het is ook de richting die we straks op moeten naar  Russel. We ronden het ontbijt af en gaan inpakken, ik haal vast de auto van de oprit want Christine moet zo weg met haar auto. Ik zet de auto aan de andere kant van de straat en laad de spullen in. Als we klaar zijn om te gaan zijn de Duitsers ook net in hun auto gestapt, de man wil aan de verkeerde kant instappen, haha erg herkenbaar. Anthony heeft wat appels opgeraapt van een boom voor het huis. Ze zijn nog te zuur om te eten, maar de vogels eten ze wel op. We nemen afscheid van Anthony en rijden naar het aangegeven adres. Google moest even zoeken maar we vinden het binnen het kwartier, we parkeren de auto in de garage onder het centrum en lopen naar de receptie boven. De procedure is gelijk, uitleggen wat je komt doen, formulier invullen, intake door een  zuster en dan op de dokter wachten. Fenny’s bloeddruk was wat hoog, zal de spanning wel zijn. Na een halfuurtje worden we bij de dokter geroepen en leggen uit waarom we hier zijn en laten hem de oormeting zien. Aangezien de pijn over is, geeft hij aan dat de ontsteking over is, maar dat er nog vocht in het middenoor zit wat niet weg kan door een geïrriteerde buis van Eustachius.  De buis is dus smaller dan normaal en dat maakt dat het vocht niet weg kan. Met een grote plaat van het oor legt hij het nogmaals uit. De oplossing is neusspray en stomen om de buis weer te vergroten, zodat het vocht weg kan. Dan moet het volgens hem wel opgelost zijn voordat we volgende week gaan vliegen. We krijgen een recept en lopen naar de apotheek die ook in het gebouw zit. Het gaat even duren want het is druk, ik zie twee mensen, maar we wachten geduldig. Na 10 minuten krijgen we de spray mee met een korte toelichting over hoe te gebruiken. Vandaag maar gelijk beginnen. We rijden vervolgens weer vanuit Auckland om richting Russell te rijden. We rijden de  SH 1 over de Harbour bridge via Takapuna en rijden dan een stukje toeristische route om vervolgens bij Welsford weer de SH 1 op te komen richting Whangarei. Het gebied is hier erg mooi en eigenlijk na het eerste uur wordt het steeds rustiger. Bij Kawakawa volgen we  rechts de SH 11 richting Opua. Verrassend meldt Google maps plotseling, pak de veerboot. Dit had ik niet gezien maar we steken blijkbaar over via een veerboot richting Russell. Ik vergroot het kaartje nog eens en we zitten straks eigenlijk op een schiereiland. Via land moet je om een grote baai heen rijden, dus dit is een goede en snelle oplossing. Als we bij de veerboot aankomen, zijn ze nog aan het laden maar we kunnen er niet meer bij. We rijden terug en staan vervolgens als eerste in de rij voor de volgende boot die er al aan komt. We moeten even terugdenken aan de veerboten in Noorwegen, ook daar werden ze veel gebruikt voor een snelle verbinding. We zitten in een watersport gebied met de naam Bay of Islands en wel 150 eilanden telt. Het zeevissen is een van de grote trekpleisters in dit gebied, naast het zeilen, duiken, kajakken en pleziertochten maken. Als alle auto’s van de veerboot zijn afgereden, dan mogen wij de veerboot op voor de overtocht van 10 minuten. Als we de kade zijn opgereden en een klein stukje hebben gereden geeft Google maps aan dat we linksaf moeten, maar we besluiten eerst naar Russell te rijden voor onze boodschappen voor de komende dagen. We rijden door en komen door een klein plaatsje met een 4x Four supermarkt. We kijken elkaar aan en vragen ons af of dit al Russell is. Het is hier wel gezellig druk, maar we rijden door en komen uiteindelijk bij een mooi strand uit, wat op het eindpunt ligt van de schiereiland. We kijken even rond en rijden dan terug naar naar het plaatsje, want dat moet dan toch Russel zijn. We stoppen bij de supermarkt en doen onze boodschappen. Daarna rijden we terug en moeten we dicht bij de veerhaven weer naar rechts op een kleinere punt van het schiereiland. We rijden bijna de afslag van de Pine tree lane voorbij, maar even achteruit en dan naar boven. We komen langs een aantal gebouwtjes maar zien geen  bordje met de naam van onze Cottage. Dus we rijden de weg af en komen bij een groot huis, waar in de garage een man aan het sleutelen is aan een Porsche. Ik loop naar hem toe en vraag of we hier goed zijn voor het Fern Cottage. Hij is niet blij want blijkbaar rijdt iedereen door zonder z’n ogen te gebruiken zegt hij. Blijkbaar moeten we terug naar de eerste bocht want daar staat een bordje. Hij loopt terug en opent een andere garagedeur waar een tweede Porsche in staat, waarschijnlijk een liefhebber. Inderdaad er staat een heel klein bordje in het struikgewas aan de kant van de weg, niet echt goed herkenbaar vinden wij. We parkeren de auto en lopen wat rond als er nog een auto aan komt en een man uitstapt en vraag waar we moeten zijn, we antwoorden het Fern Cottage. Hij zegt dan zitten jullie goed ik zal even mijn vrouw Babs bellen. Terwijl de telefoon overgaat horen we een vrouw roepen dat ze er aan komt. Ze blijkt samen met haar man Richard de eigenaren te zijn van het Cottage. Ze zegt loop maar mee dan zal ik laten zien waar jullie zijn moeten. We lopen een weg af en ze geeft aan dat we de auto boven of hier beneden mogen parkeren. Het is een steile afrit naar beneden en je moet om te draaien een paar keer steken. Daarna lopen we een pad af naar beneden en komen bij een fantastisch Cottage met uitzicht op een baai, voorzien van alle gemakken. Hier kunnen we het wel een paar dagen uithouden. Ze legt de wasmachine uit en toont de plaats van de droger onder het terras. Er is een parasol voor als het te warm wordt en ze hebben ook twee ligstoelen a la de Lafuma die we zelf ook hebben. Ik rijd de auto voorzichtig naar beneden om niet te ver met onze spullen te hoeven sjouwen. We richten ons in en genieten dan van een biertje en een glas wijn op het terras. Wat een locatie en een mooi uitzicht. Ik maak voor het thuisfront een filmpje over hoe het er hier uitziet. We koken sinds lange tijd weer zelf en eten lekker in het avond zonnetje op het terras. Na de afwas drinken we koffie en zien we een mooie zonsondergang. Tijdens ons drankje ‘s avond op het terras worden we naar binnen gejaagd door de muggen. We werken binnen nog wat aan het blog en foto’s en zoeken ons bedje op voor de eerste nacht in Russell. Als het weer meewerkt worden dit mooie dagen.  Goodnight.