Laatste NZ dag op het strand

Woensdag 23 januari, 2018

We worden wakker in onze laatste B&B in NZ gelegen in de plaats Matakana en het is prachtig weer. We hadden al besproken dat als het mooi weer zou worden we een dagje strand zouden doen. In dit gebied heb je zowel de zwarte (lava) als de witgele stranden die doen denken aan de caribian. We hebben om 0830 afgesproken om te gaan ontbijten en lopen voor de twee kamers langs richting het hoofd gedeelte van het huis. We komen langs een prachtige open veranda met ligstoelen  en een buiten tafel. Er is gedekt voor ons in een soort van terraskamer met openslaande dubbele deuren, erg mooi allemaal. Het huis oogt nog erg nieuw, maar het is al in 2007 gebouwd zegt Robin. Diana brengt ons naar de tafels en laat zien waar de spullen staan. Het is continental  zonder  eieren merken we. We willen starten als onze buurtjes binnenkomen. We doen een voorstel rondje en ze blijken uit Engeland te komen en doen NZ in 2,5 week want ze gaan daarna door na hun zoon in Sidney voor een aantal weken. Dus ze reizen met grote stappen en doen wat highlights per regio. Deze plek is voor hun een tussenstop en gaan vandaag al weer door naar Coromandel., wat iets zuiderlijke ligt aan de oostkust op de hoogte van Auckland. We eten weer onze muesli (meestal is dit in NZ eigen gemaakte) met fruit en yoghurt. En dan wachten we op wat komen gaat. Omdat er niet direct een vervolg komt, raken we weer in gesprek en de Engelsman bezocht vroeger vaak Oss, want daar had het bedrijf waar hij werkte, hun Europese magazijn voor opslag bij Harry  hun Europese opslag voor blikjes voor medisch gebruik bij Harry Vos. We moeten lang wachten voordat we koffie en toast krijgen, dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. Toen we klaar waren hebben we tas ingepakt met spullen die we nodig hebben op het strand. Kunnen we eindelijk onze nieuwe haman handdoeken uitproberen die we gekocht hadden voor Kapiti. Het advies was om richting Omaha beach te gaan of naar het natuurpark Tawharanui. We kiezen voor het laatste en rijden richting Omaha, naar een paar kilometer zeg ik tegen Fenny volgens mij zitten we niet goed, want we gaan nu richting Whangateau en dat is de andere kant op. We  zijn omgedraaid en rijden terug, en komen weer langs onze B&B en zien de borden die de richting aangeven voor  Omaha en het park. We slaan linksaf en rijden een mooie weg met glooiende heuvels op naar de Kliff met enkele vergezichten en dan dalen we weer naar zee niveau als we vlak bij het park zijn. We zien aan de rechterkant een mooie zonneweide aan de Omahabaai en besluiten daar even te gaan zitten en genieten van de stilte van de zee. De park ingang is achter ons en er gaan veel auto’s naar binnen met surfplanken. Na een tijdje besluiten we ook het park in te rijden en we moeten door een automatisch hek, want ook dit park is net zoals Kapiti ongedierte vrij. De snelheid is 25 km want er zijn loslopende schapen en veel loopvogels zoals de Weka. We rijden door totdat we bij een drukke parkeerplaats komen, we parkeren de auto en volgen twee meiden die allebei met een surfplank lopen. Na 5 minuten staan we bovenop een heuvel en zien we een heel mooi witgeel strand liggen en het is best druk op het strand. Dit is de eerste keer dat we een druk strand zie met parasols, strandtentjes en allemaal hun surfboards mee om op de golven te surfen richting het strand.We lopen naar beneden en zoeken een plekje. We genieten van de jeugd op hun surfboards maar ook de vaders hebben lol. Het is warm op het strand dus we smeren ons goed in, want er is hier geen schaduw. Na tijdje ga ik afkoelen in zee en loop ook een stuk zee in, want het is hier niet diep. Ik loop richting de plek waar alle surfers wachten op een hoge golf die hun naar het strand brengt. Je kunt als zwemmer alleen even van een glijmoment genieten als je op je rug gaat liggen om met de golf mee te bewegen. Het zeewater is eigenlijk helemaal niet koud en best lekker. We vermaken ons prima een paar uur op het strand en hebben lekker over het strand gewandeld met de voeten in het water. Om 1500 uur beslissen we om wat te gaan drinken, want hier zijn verder geen voorzieningen, behalve toilet en water. We besluiten op Omaha beach te gaan kijken voor een terras waar we een alcoholische versnapering kunnen drinken.  Omaha beach blijkt een 3,5km smal schiereiland te zijn met hele mooie huizen, een soort van villa wijk met een golfclub, maar geen terrassen aan het water. Het volgende wat we proberen is Point Wells ook een schiereiland met een haventje, ook hier geen cafe of terrassen. Dus het wordt Matakana en dan kunnen we gelijk reserveren voor het avond eten bij MMK Kitchen. Volgens de Engelse buren had deze een goede trendy keuken. Ook in Matakana zijn de terrassen schaars, dus uiteindelijk besloten bij MMK op het terras wat te drinken. We nemen allebei de pilsener van de plaatselijke brouwerij de Swamill waar we gisteren hebben gegeten. Lekker zo’n koud biertje na een dag in de zon. We zitten er lekker en nemen er nog een. Dan moeten we naar huis, want we hebben om 1900 uur gereserveerd. We douchen in de B&B lekker koud en zijn voldoende opgefrist voor het avondeten. Als we aankomen brengen ze ons meteen naar een tafeltje buiten aan de Creek die er langs loopt. We delen weer een voorgerecht en eten allebei een hoofdgerecht en omdat het laatste keer is in NZ nemen we een toetje, nou ja het werd een Irish Coffie en een Affogato  met cointreau. We rijden terug en we werken nog wat aan onze laatste blog en gaan dan slapen voor de laatste keer In NZ. Het is mooi geweest en je hebt nog langer nodig als je dit land goed wil leren kennen. Want het noorden blijkt ook heel mooi te zijn als je buiten het Auckland gebied komt en de westkant en de oostkant hebben we maar deels kunnen doen. We weet ooit komt er misschien weer een moment. Goodnight.