Op weg naar het Noordereiland

vrijdag 5 januari 2018

We gaan vandaag op weg naar het Noordereiland en onze eerst stop daar is Wellington. Betekent voor ons afscheid van het Zuidereiland en de weg naar Picton en een bootreis naar Wellington. Het is vandaag wederom grijze bewolking, maar nog steeds warm met 23 grd. We ontbijten weer met onze Zwitserse gasten die vandaag ook de boot naar Wellington hebben. Dus Fraser en Barbara hebben het druk want ze hebben vanavond al weer beide kamers verhuurd. Ik heb de aanrijding maar niet gemeld bij Fraser, want aan de hardhouten paal van 15x15 was niets te zien. We hebben de spullen ingepakt en wat zaken aan Fraser geschonken die we niet konden meenemen op de boot. Een aantal zaken hebben we meegenomen die we op het Noordereiland nog kunnen gebruiken. We hadden besloten op tijd weg te gaan want er was weer regen voorspeld en je weet hier nooit wat dat onderweg voor vertraging opleverd. Barbara had even gecheckt of de boot wel zou gaan gezien de wind voorspelling in de straat  van Cook. De boot zou gaan, maar het kon wat bumpy worden. Toen we de auto gingen inpakken begon het al te regenen. Dus we hebben binnen afscheid genomen van Barbara en Fraser. We hebben ondanks het wisselvallige weer hier een mooie tijd gehad. Toegezegd dat we een aanbeveling zullen schrijven op Tripadvisor. Vervolgens in de auto gestapt en weggereden en richting Havelock gereden. Dus we hebben al een stuk van de route gereden toen we naar dinsdag naar Havelock waren geweest. De ferry vertrekt vanaf Picton en de auto moet daar ook ingeleverd worden. We moeten door Nelson heen, maar de weg is rustig ondanks dat het vrijdag is. In Nelson pakken we even een takeaway koffie bij de Subway. We rijden weer de route via de Pelorus bridge en dan het middelgebergte over om uiteindelijk via de Rai Valley naar Picton te rijden. We kiezen voor de doorgaande route I.p.v. de  scenic route over de Queen Charlotte drive. Deze route voert over een smalle en bochtige weg met wel mooie uitzicht punten, maar kan wel langer duren dan de beschikbare tijd die we hebben. Voeg daarbij het weer, dan is de keuze makkelijk. Tussen Havelock en Picton gaat de weg door wijngaarden aan beide kanten van de weg die aan de rand zit van het Wairau wijngebied. Uiteindelijk komen we aan In Picton en volgen we de borden voor de Ferry. We hebben het adres in gegeven van Europcar  en we willen even kijken of dat dichtbij de terminal van de ferry is. Het bleek naast elkaar te  liggen en het kantoor zat in de aankomsthal. We moeten de auto inleveren met een volle tank en rijden even door Picton op zoek naar een tankstation. Net om de hoek bleek er een te zijn, dus getankt en terug gereden naar  de terminal. We lopen naar binnen en bij Europcar was er geen rij, de Ferry was aangekomen dus er zouden ook mensen kunnen zijn die een auto komen oppikken. We gaven aan dat we de auto moesten inleveren en een voucher moesten krijgen om een andere weer op te pikken in Wellington. We kregen geen voucher, er werd een mailtje verstuurd naar de overkant en dat was goed. Moeten we de auto nog controleren, nee zet hem maar ergens in het P gebied van 60 minuten. Nou dat bleek niet mee te vallen want elk verhuurbedrijf deed dat, maar ook mensen die weer iemand moesten oppikken van de ferry. Paar keer rond gereden en toen de auto maar op een P plek gezet met borden Berth, wat een rederij bleek te zijn voor jachten, met eigen plekken in de jachthaven. Ik was net geparkeerd zie ik Fenny staan aan de overkant bij  een vrije P plek, dus afgesproken dat Fenny hem vrij  houdt en ik even de auto ophaal. Als ik aan kom rijden kom er een andere auto aan die daar ook wil staan, we zijn bijna gelijk bij de plek en Fenny geeft aan ze de plek voor mij vrijhoudt en wijst naar onze auto. De inzittende bleken Nieuw Zeelanders te zijn en niet blij met deze actie van ons, want even later  komt een vrouw met een kruk langs om verhaal te halen. Met name Fenny krijgt er van langs omdat ze een brutale mond had. Bijzonder want het enige wat Fenny had gedaan was aangegeven dat ze de plek voor mij vrij hield en op de plek bleef staan. We kregen te horen dat we slechte toeristen waren en dat we ons anders moesten gedragen en respect moesten hebben voor de inwoners van dit land. We zijn rustig gebleven en hebben aangegeven dat wij lang hebben gezocht om een plek die we  hier moeten vinden voor het inleveren van de auto en excuses gemaakt als we ons slecht zouden hebben gedragen. Gekozen om maar te desescaleren dan hier fel op te reageren. Ze bleef nog even doorgaan en draaide toen   boos om en liep door en ging nog even door tegen haar man. We hebben de sleutel ingeleverd, het was nu wel een drukte van belang maar ik hoefde gelukkig niet in de rij. Daarna onze tickets gehaald en de koffers ingeleverd die we in Wellington weer op een kofferband konden oppikken. Mooi systeeem waardoor je alleen maar voor je hand bagage hoeft te zorgen. We hebben in de vertrekhal nog wat gedronken en wat gegeten en nog even het parkeer incident besproken. Uiteindelijk konden we aan boord en hebben we op dek 7 een mooi plekje gevonden aan een tafel met stoelen. Toen wij aan boord gingen liepen we over het autodek en daar waren ze nog steeds met het laden bezig. De boot vertrok op tijd en we hadden gratis WiFi waardoor we tocht internet  hadden en we aan het blog en het uploaden van foto’s konden werken. We hebben wat warms te eten genomen en vervolgens de boot een beetje verkend. Er werden nog tickets verkocht voor de bioscoop, maar er waren ook kamers die je kon huren, waardoor je een paar uur kon rusten als je dat zou willen. Het is vergelijkbaar met de boot naar Engeland. Onderweg was het flink gaan regenen en eenmaal uit de Marlborough sounds, was het in de straat van Cook wat onrustiger en met meer deining. Het was jammer dat het zo slecht weer was, want het eerste stuk vaar je door de Queen Charlotte sound en dat is een mooi gebied. Op het eind vaar je om een schiereiland heen waar de luchthaven van Wellington ligt en kom je in een beschutte baai en de kade is bijna direct in het centrum van Wellington. Toen we van boord konden lopen we direct tegen het kantoortje van Europcar aan, Fenny zei, het is nu niet druk dus ga de auto halen en ik kijk wel even bij de band. Ik kreeg de sleutels en Fenny was er al met de koffers een vriendelijk jongeman had haar even geholpen. We waren bang geweest dat we ver moesten lopen in de regen, maar de auto stond tegenover de uitgang van de Terminal. We hadden een zelfde type Toyota R4, maar nu een witte. Fenny kon onder het afdak wachten, terwijl ik de auto kon ophalen. Koffers ingeladen en toen even een P plek opgezocht om het adres in te geven, maar Google maps was nog niet zover omdat ik geen bereik had. Uiteindelijk het boek erbij gepakt en o.b.v die informatie maar gaan rijden naar het centrum en op basis van het kaartje was de kade van de boot dichtbij, dus ver kon het niet zijn. We vonden een aantal straten die op het kaartje stonden maar konden het The Terrace nog niet ontdekken. Uiteindelijk had ik weer bereik en bleken we al een paar keer er omheen gereden te hebben. Nu hadden we het snel gevonden en Fenny zag ook al snel het James Cook hotel. We konden bij het hotel parkeren voor een vergoeding, dus dat hebben we maar gedaan. We hebben ons gemeld en we konden de koffers uitpakken, dan werd de auto voor ons weggezet. Dat hadden we ook meestal bij de hotels in Canada. We kregen een kamer op de 20e verdieping, ja hier was het gedaan met de laagbouw zonder verdieping. We zitten midden in het centrum en wat ook het zaken centrum en winkelgebied  is. Dus veel hotels en kantoren om ons heen. We kunnen vanaf de kamer nog een klein stukje van de haven zien. We gaan even wat drinken en eten in het restaurant en morgen de stad maar eens verkennen, hopende dat het dan droog is.