Nelson en omgeving

Donderdag 4 januari,

Vanmorgen hadden we weer andere gasten aan de ontbijttafel, het bleek dat ze uit Oostenrijk kwamen en uit de omgeving Salzburg. Ze waren iets jonger dan ons, maar de man was nog een beetje in z’n jeugd blijven hangen. Ze deden NZ in 4 weken en waren jaloers op onze 6,5 week. Ze kwamen uit het zuiden en bleven hier 2 nachten, dus eigenlijk veel te kort om deze regio te verkennen. Wij vinden onze 3 dagen al kort gezien de variëteit aan dingen die je hier kunt zien en doen. Zij hebben voor vandaag de watertaxi voor het Abel Tasman park gereserveerd via Fraser en Barbara. De eerste ochtend hadden ze gezien dat wij niet het kopje van het ei afsneden, maar afpelde om op onze toast te doen. Wij gaven aan dat als je de eieren liet schrikkken met koud water, ze makkelijker te pellen waren. Vandaag wilde ze het ei voor ons pellen, maar een van de twee liet niet makkelijk los. 😄 Doordat er meerdere gasten waren, voelde het niet meer zo als een verplichting dat we continue met hun moesten praten. We hebben ze bedankt voor het wassen van onze kleding gisteren. Het is een extra service die hun bieden in de booming markt van de B&B in Richmond. Je moet je ergens mee onderscheiden wil je je kamers verhuurd krijgen.  Na het ontbijt heeft Fenny enkele kleding stukken van ons gestreken, volgens Fraser deed ze dat goed, dus hij had nog wel wat meer om te strijken, Fenny heeft bedankt haha.  Na de koffie hebben we besloten om de omliggende omgeving wat beter te verkennen. Je bent geneigd om steeds het verre te ondernemen en het dichtbij dan te vergeten. Zo willen we nog graag naar Richmond en het bezoek aan Nelson afronden, wat we dinsdag hebben afgebroken voor onze trip naar Havelock. Het is vanmorgen bewolkt maar toch is het 24 graden en hebben we de koffie lekker op onze veranda gedronken. Wat laatse foto’s toegevoegd van de afgelopen dagen. Om 1130 uur zijn we op pad gegaan. Als eerste via Richmond gereden, wat een belangrijk centrum is voor de fruithandel die ten zuiden en westen van dit dorp wordt geteeld. Buiten de gevangenis uit 1862 en de washbourne Gardens bleek Richmond weinig te bieden. Dus we zijn doorgereden naar Nelson, wat ooit de tweede nederzetting was in 1842. Het is een leuke stad met kunst, boetiekjes, kunstnijverheid en muziek. Het parkeren was lastig dus we hebben uiteindelijk maar een P ticket gekocht voor 2 uur. Konden we in ieder geval onze eerste doel het Nelson regionaal museum bezoeken. Beneden was een een ruimte ingericht voor de natuurlijke en sociale geschiedenis van Nelson en Tasmanië. Het was een leuke expositie maar we hebben betere musea gezien met een beter weergave van de verschillende culturen van toen. Boven was nog een aparte ruimte ingericht voor kostuums uit de eerste jaren van Nelson en de veranderde  kledij  van Maori door de jaren heen. De cultuur aspecten worden nog wel binnen de gemeenschap nageleefd, maar wordt niet meer geuit in hun kledij. Verder was er een tijdelijke leer expositie voor kinderen voor dingen die leven maar je niet altijd ziet. Spinnen, torren alles komt voorbij. Na een uurtje stonden we weer buiten en lopen we naar de oude buurt van Nelson waar in de South Street nog 16 arbeiderswoningen bewaard zijn gebleven uit de periode 1863-1867. Leuk om te zien en natuurlijk vastgelegd op de foto. Jammer dat hier auto’s geparkeerd mogen worden. We hadden zin in koffie en lopen naar de dezelfde lunchroom als van dinsdag. Hier werkt een vriendelijke serveerster die meteen weer op ons afkwam en nu vroeg of we uit Germany kwamen, no from the Netherlands was het antwoord. De vrouw ging gelijk over in het Nederlands, ze was hier geboren maar had Nederlandse ouders. Ze was blij dat ze weer even nederlands kon oefenen. Toch weer zo’n bijzonder link met ons landje. We een bestellen longblack koffie en een tosti, ons standaard ritueel voor de lunch. Hier zijn ook andere  lunchgerecht, maar die zijn vergelijkbaar qua grote met het avondeten. En de tosti’s hier kun je variëren qua beleg, dus kun je toch steeds voor een andere combinatie kiezen. Hierna moeten we ons haasten om op tijd bij de auto te komen voordat de P tijd verstrijkt. Onderweg  hebben we nog gezocht om twee handdoeken te scoren die we volgende week nodig hebben als we naar Kapiti eiland gaan. Helaas nog niet gelukt. Met de auto rijden we naar de Botanal,Reserve, waar vastgesteld is dat hier op Botanic Hill het middelpunt is van geheel NZ. De wandeling start over het veld waar in 1870 de eerste rugby wedstrijd in NZ is gehouden. De wandeling gaat vrij snel omhoog en Fenny besluit om terug te gaan en in het park om mij te wachten. De klim was heftig en gaat alleen maar omhoog in een vrij steil pad. Je voelt de kuiten al gauw en halve wege is een vlak stuk met een bank waar ik even wat gedronken heb en de adem weer gereguleerd heb. Het laatste stuk was bijna nog steiler, er is hier gekozen met een snelle klim omhoog te aan i.p.v. langzaam en dus vlakker. Het bleek 20 minuten  klimmen te zijn, het was voor Fenny een verstandige keuze om terug te gaan gezien haar huidige beperkte energie. Het oor is nog steeds dicht. Boven gekomen wordt je wel beloond voor het fraaie uitzicht over Nelson, de haven, Maitai Valley en de Maitai River die door de stad loopt. Foto’s gemaakt en wat water gedronken en terug gegaan richting het park. Trof bij de bank veel mensen halverwege wat mensen aan die vroeger of het nog ver was en de rest ook zo stel was. Ik zei ja dat is het geval. Dat is niet het antwoord wat we willen horen zijn de man. Ik zei om de bocht wordt het makkelijke en je kun je wel een van je kinderen op de rug dragen. Hij lachte en stak z’n duim omhoog. Beneden aangekomen even gekeken welk bankje Fenny had uit gekozen. Toe ik bij haar op,de bank zat kwam er een man aanlopen met een kalk wagentje die lijnen op het veld aan het trekken was. Het is waarschijnlijk voor een cricket wedstrijd die hier worden gehouden. Vanuit hier zijn we naar de haven gereden. We hadden verwacht hier ook een historisch haventje aan te treffen, maar het bleek een moderne jachthaven met heel veel zeilboten en daarna naast een industriële haven. Na wat foto’s te hebben gemaakt zijn we via een toeristische  route teruggereden onze B&B, we wilden alvast onze koffers een beetje inpakken en kijken wat we van onze voorraad nog in de koffers kwijt kunnen. We hadden een dossier met noodvoorraden aangelegd, zoals jam, toilitetpapier, aromat, water etc. We moeten de auto namenlijk hier op het Zuidereiland inleveren en in Wellington weer een ander ophalen. Dus onze extra opslagruimte is weg. We hadden nog tijd want we hadden vanavond weer bij Jellyfish afgesproken, waar we ook nieuwjaarsdag hadden gegeten. Vanwege de regen moest iedereen wel, binnen eten, wat wel meer lawaai gaf omdat het gebouw te laag is om alle geluid te absorberen. Het eten was weer lekker, alleen de Thaise schotel van Fenny was veel te veel. Toen wet terug reden regende het nog steeds. Fraser had vanmorgen al aangegeven dat het vannacht ging stormen en hard regenen en had het verzoek om de ramen en de schuifdeur goed dicht te doen. Aangekomen bij de B&B reed ik het terrein op en wilde ik de auto achteruit op de parkeerplaats zetten, waar twee auto's kunnen staan. Fenny zei, zet hem gewoon naar voren erin, maar ik draaide al in en rijd ......... tegen de paal van de ombouw van de waslijnruimte . Rijd ik het hele Zuidereiland rond, netjes aan de linkerkant op allerlei gevaarlijke wegen rijd ik hier op de laatse avond een deuk in de bumper en deksel. Gelukkig ben ik wel All risk verzekerd zonder eigen risico, maar het is toch balen. Alles dicht gedaan en hopen op beter weer morgen als we op weg gaan  naar Wellington.