Christchurch en Lyttelton

 Dinsdag 12 december,

‘s Morgens vroeg opgestaan om te gaan ontbijten, dus wilde ik snel scheren en onder de douche springen. Ik stap de doucheruimte in en draai een kraan open, een hoop sissende lucht, maar geen water. Warme kraan geprobeerd, maar kreeg hetzelfde effect. Ik roep Fenny en zeg we hebben geen water, vanuit bed hoor ik, dat kan toch niet gisteravond deed alles het nog. Ik dacht ben net naar de wc geweest, spoelde wel door, maar die vulde ook niet meer aan. Oké nummer van Lisa de “manager” gezocht. Gebeld en uitgelegd dat we geen water hadden, ze moest de kinderen even afzetten bij school en zou er binnen 5 minuten zijn. Toen ze arriveerde gaf ze aan dat ze de maintenance manager had gebeld, want ze wist ook niet wat ze er mee aan moest, was nog nooit gebeurd. Ik dacht hebben wij weer. De oplossing was goed,  ze bood ons koffie aan in het Café, zodat we daar op de maintenance manager konden wachten. Uiteindelijk zeiden wij, dan gaan we gelijk maar ontbijten en straks douchen, verliezen we het minste tijd, als e.e.a. gerepareerd kon worden. Aangekomen in het café hebben we koffie gekregen en de ontbijtkaart bekeken en namen allebei de eggs with bacon genomen. . Bleek het brood/dikke toast besmeerd te zijn met boter met basilicum, zag al dat dit niet helemaal de smaak van Fenny was, dus samen uitgelegd dat Fenny graag ander brood wilde. Uiteindelijk gekregen, bleek het de smaak van het brood te zijn.😂 Tijdens het ontbijt kwam de maintenance manager aangeschoven en dit bleek Stuart de ontwerper van de Silo’s  te zijn, Fenny herkende hem van een foto uit het introductie boek, hij lachte en zei ja dat klopt ben alleen wat ouder geworden. Hij vertelde dat ze het probleem hadden gevonden, de sproei installatie was niet automatisch uit gegaan of dicht gezet en had de 30.000 ltr. uit de tank de gehele avond en nacht over het pompoenen veld uitgesproeid. Het was wel warm geweest maar zoveel is overdreven. Ze zouden de tank weer vullen en over een half uurtje konden we douchen en by the way the costs of the breakfast are for SiloStay. Top, de eerste besparing binnen. Na een half uurtje bleek inderdaad alles weer te werken en konden we douchen en aan onze trip naar Christcurch beginnen. Even gekeken naar we het best konden parkeren en die straat ingeprogrammeerd op Google maps en rijden maar. De weg kende we al, dus weinig reden om  onderweg te stoppen. In Christchurch aangekomen bleek de P toch niet te zitten zoals aangegeven, maar gelukkig bleek er genoeg P ruimte te zijn. 😜   Verkeerd grapje, maar door de aardbeving in 2011 is er veel ruimte in het centrum, die momenteel als tijdelijk parkeren is ingericht, je vraagt je af hoe dat vroeger dan was. We stonden vrij dicht bij het oude centrum en konden een stukje langs de Avon lopen, de rivier die door Christchurch loopt om vervolgens over de brug naar Chathedral square te gaan. Onderweg al veel vernielingen van de beving gezien en dan te bedenken dat het al 6 jaar geleden is gebeurd. Het centrum bleek een grote bouwput te zijn en er stonden ook nog veel beschadigde gebouwen. De kathedraal was bij de eerste beving in 2010 al beschadigd, maar in 2011 was de beeldbepalende spits volledig ingestort. Het besluit is nog steeds niet genomen over wel/niet weer restaureren. Veel van de oude gebouwen uit de 18e en vroeg 19e eeuw zijn verwoest of behoorlijk beschadigd zodat herstel lang duurt. Hierdoor is wel een beetje de ziel uit het centrum vonden wij, er wordt  nu veel nieuw gebouwd met mooie architectuur van deze tijd, maar lang niet zo consistent als vroeger, het oogt onsamenhangend , in ieder geval voor ons. De zon was verdwenen, en het werd wat fris, daarom besloten om voor Fenny bij de H&M een lange broek te kopen en natuurlijk wat bijpassende shirtjes. In highstreet bij Arto een hippe lunchroom wat gegeten en kon Fenny de korte broek omwisselen. Vervolgens nog buiten het centrum rondgelopen en nog wat bezienswaardigheden bekeken. De Christchurch tram route was wel hersteld, dus we  zijn halverwege opgestapt en hebben een rondje meegereden. De trambestuurder is ook degene die het verhaal doet en dit gaf toch weer wat  meer detail dan het Capitool boekje. Christchurch is met 400.000 inwoners de grootste stad van het Zuidereiland. Zo snel na Hongkong doet de stad een beetje provinciaals aan, en het is de meest Engelse stad in NZ. Eind van de middag zijn we uit Christchurch vertrokken en via een tunnel door het vulkaangbergte naar Lyttelton gereden, een dorp met een haven zodat met vroeger die kon verbinden met de haven van Christchurch  voor de aanvoer van goederen. Het is het begin van de Summit Road die aangelegd werd door en over het vulkaan gebergte en Lyttelton verbind met Akaroa. We hebben dit dorp kort verkend en zijn toen begonnen aan het 1e deel van Summit Road, wat een prachtige weg is langs steile kliffen en begroeide hellingen met gras  en bomen. Dit eerste deel eindigt voor ons in Little River en zijn gelijk bij de Pub gestopt om te eten, een tweede avond op pepernoten en fruit wordt wat te gek. Het bleek een echte pub, met veel locals aan de stamtafel, dartbord, en een juxebox. We wilden bestellen en toen werd er aangegeven dat ze het eerste kwartier geen orders meer aannam, waar had ik dat meer gehoord. We konden wel alvast wat drinken, goede verkooptechniek. Dus maar alvast drinken besteld en moesten constateren, dat ondanks de hoge boetes voor onder invloed rijden de locals hier zich niet zoveel van aantrokken. Het eten was erg goed maar wel veel, dus niet alles op maar wel voldaan naar de Silo gereden. Daar nog een drankje genomen en het laatste stukje geschreven. Morgen sluiten we deze eerste stop af en pakken we de nieuwe route en verblijf weer op.