Op weg naar Piketitiri

Zaterdag 13 januari,

Vanmorgen bij het  ontbijt even besproken wat we gaan doen. Daniël vraagt hoe zou je willen rijden richting Napier,  ik zeg Google maps geeft drie mogelijkheden. Daniël, je moet eigenlijk de weg midden door nemen over Moawhango, het is de mooiste weg om te rijden van NZ.  Wij hadden eigenlijk bovenlangs willen rijden via Lake Taupo, maar dat komen we ook langs bij het vertrek uit Piketitiri. Dus we gaan voor de mooie route. Het weer is goed, dus we vullen de beoordeling in en nemen afscheid  van Daniël. We rijden een stuk de SH 49 en rijden bij de splitsing met de SH 1 naar4Moawhango. Het bleek een goed advies te zijn van Daniël, we rijden door een erg wisselend landschap met weidegrond met veeteelt, bos en een stuk middelgebergte wat langs het Kaweke Forest Park ligt. Onderweg een aantal mooie vergezichten gehad, we moeten opletten om af en toe te stoppen, want we hebben eigenlijk al heel veel gezien. We komen niet in Napier maar rijden er langs op weg naar Piketitiri, het laatste uur rijden we eigenlijk  weer richting de bergen via Puketapu, Rissington en Patoka omhoog naar Puketitiri, het zijn allemaal gehuchten met enkele huizen. Op het laatste stuk krijgen we een vreemd schouwspel voorgeschoteld, we zien een volledig naakte man op fiets. Hij is erg bezweet want hij is met een aandringen beklimming bezig. Als we dit later aan Marlene vertellen schiet ze in de lach, ja dat kan kloppen er is hier een naturisten community. We doen er uiteindelijk 4 uur over, maar zijn eigenlijk nog te vroeg om ons al te melden. Als we de Puketitiri Lodge hebben gevonden is er niemand thuis, er blaft wel een hond, maar die zit opgesloten want hij komt niet tevoorschijn. Ook hier staat alles weer open. Na wat rondgekeken te hebben, besluiten we weer weg te gaan en de omgeving wat te verkennen. We rijden een stukje door er zien een bord met Hot Springs staan zo’n 22 km rijden. Dat leek ons wel leuk, dus we slaan rechtsaf en volgen de weg. De weg gaat van asfalt over in een gravelroad, die goed te berijden is we stijgen wat via twee haarspeldbochten die wel geasfalteerd zijn, maar daarna weer over gaan in gravel. We komen bij een splitsing en het bord geeft linksaf aan en weer gaan we over op asfalt, want nu moeten we met een paar steile haarspeldbochten omhoog. De weg is smal en bij de bochten toeter ik maar even, niet wetende of ze dat hier ook doen, maar het is een manier op te waarschuwen in onoverzichtelijke bochten en dat vind ik wel prettig. We volgen weer de borden en komen uiteindelijk bij een rivier (brede Creek) met een betonnen passer brug in het water. We stoppen en zien een bord die aangeeft dat als de peilstokken rood zijn, mag je niet oversteken. Alleen als het water onder de markering zit. Bij geel mag je altijd oversteken. We zien geen markering maar wel dat er voertuigen zijn overgestoken, maar we besluiten dit maar niet te doen met onze huurauto. Dus onverrichte zaken dezelfde weg terug gereden. We rijden een uur later voor de tweede keer het terrein op en er staat nu wel een auto geparkeerd. Een vrouw komt op ons toelopen en heet ons welkom (Kia Ora) en stelt zich voor als Marlene en ze is een Maori. Zij zal de culture experience met ons gaan doen. We zitten wederom in de middel of nowhere, tanken moet je steeds op letten, want het eerste tankstation zit op ongeveer 1 uur rijden. Er is een huis met een veranda en een Cottage aan de  rechterkant. In het huis zijn er 3 slaapkamers. We krijgen te horen dat het huis de komende dagen van ons is, maar dat zij komen voor het ontbijt en het diner en met ons mee eten Ze laat ons het huis zien, En alles is aanwezig en we hebben een ruime slaapkamer. Er is ook een enthousiast hondje genaamd Ruby die een kruising is tussen een chiwawa  en een collie, alleen  haar oren hangen. Dus breng je spullen maar naar binnen en maak het jezelf comfortabel en pak drinken uit de koelkast. Ze geeft aan dat haar man Craig straks komt en voor ons gaat koken. Hij heeft 21 jaar bij de politie gezeten in de regio Napier. Hij komt oorspronkelijk uit deze plaats en streek, want zijn vader had een grote schapen farm hier. Na hun gezamenlijke tijd in Napier zij  hier een eigen bedrijf gestart in Fly vissen op forel in de omliggende rivieren. Zij is de enige vrouwelijk Maori die een officiële rivier gids is, die dit mogen doen. Fly vissen is populair omdat men in NZ geen Forel commercieel mag verkopen, je mag hem alleen eten als je hem ook zelf gevangen hebt. De meeste NZ ‘ers leren dat al jong, dus het bedrijfje moet het vooral van toeristen hebben en die komen over de hele wereld vandaan. En vaak komen zij weer terug. Marlene komt ook hier vandaan, want haar stam en voorouders hebben hier in de bergen gewoond. Zij is erg begaan met de cultuur van de Maori en het feit dat dit alleen beschreven wordt vanuit de “ Engelse” kant. Ze probeert met de culturele experience mensen weer te leren wat Maori was en hoe zij leefde gericht op de natuurlijke omgeving. We gaan dat morgen meemaken. Er is nog een hond, die is van Craig en luister alleen naar Craig een grote Labrador die niet door vreemden geaaid wil worden, vandaar dat ze bezoekers hier op wijzen en dan gaat het goed, hij is een beetje grumpy zoals ze dat hier zeggen, maar hij is ook 13 jaar en z’n naam is Tiha. We brengen de spullen naar binnen en richten ons in. Later komt Craig kennismaken en we drinken met z’n allen een biertje, terwijl Craig zich naar de TV haast want er is een cricket wedstrijd op. Ik ga bij hem zitten en leer de beginselen van het cricket en de punten telling. Conclusie, niet mijn sport maar in NZ en Pakistan waar ze tegen spelen is het een grote sport. Topspelers in Pakistan verdienen miljoen a la  de topvoetballers in Europa. Er spelen twee NZ ‘ers in de Pakistaanse competitie. NZ wint, dus Craig is blij en trots want Pakistan blijkt de huidige WK te zijn. Ze beginnen met het eten en we krijgen hertenvlees, van een hert door Craig zelf geschoten. Craig heeft mooie lapjes gesneden en gemarineerd en gepaneerd en later bakt hij ze kort op de BBQ. De borden die we krijgen zijn volgeladen met twee soorten aardappelen gewone en zoete, 3 lapjes hertenvlees, broccoli en daarnaast was er een grote bak salade. Het was veel, maar die Craig kan goed koken en het was heel lekker. Tot slot krijgen we nog een toetje met bananen cake, karamel ijs en fruit. Morgen maar rustig aan doen met ontbijt. Ze koken zo veel omdat ze de hele dag buiten leven en de energie nodig hebben. We drinken nog koffie en dan laten Marlene en Craig ons alleen achter in het huis. Ze gaan zelf naar de oude school die gesloten is en daar zit ook nog een huis bij. Wat ze met het land wat er bij hoort pachten van de overheid.  Zij geeft hier ook les aan kinderen over Maori en hun leefwijze. Craig komt morgen om 0800 uur om ons ontbijt te maken en dan ontbijten we met z’n vieren en dan om 0900 uur start de experience. We worden op de veranda al gauw lek gestoken en besluiten naar binnen te gaan. Aan de keuken tafel werken we nog even aan de blog en uploaden van foto’s. Daarna duiken we ons zoveelste bed in, we hebben tot nu toe geen slecht bed gehad.  Goodnight