Mount Cook Day

Donderdag 14 december,

Het is vandaag de verjaardag van Mandy onze schoondochter die 30 jaar is geworden. Via  Whatssapp hebben we contact gehad, dan merk je pas dat je ver weg zit en dus wordt contact wat lastiger dan als je normaal gewend bent. Gisteren geëindigd met het feit dat we een mooie activiteit gepland hadden en dat is een Air Safari. Maar eerst maar even iets over ons verblijf,  in een appartement op de grond (zonder verdieping) in een rijtje van twee gekoppeld aan het woonhuis van de eigenaren en in hun huis hebben ze nog een derde.  We hebben vanuit ons appartement zicht op Lake Tekapo, en als de zon schijnt is dit een fantastisch uitzicht. De eigenaren Joanne en Dennis  komen oorspronkelijk uit Auckland en bezitten daar nog een huis, waar eerst hun zoon in heeft gewoond maar nu verhuurd wordt. Het huis in Tekapo hebben ze  7 jaar geleden met de drie appartementen eerst voor hun zelf gekocht incl. een optie op de grond er omheen. Inmiddels  hebben ze bijgebouwd en runnen ze met z’n tweeën 9 appartementen. Waarvan de appartementen aan huis incl. Breakfast zijn en de rest zelfverzorgend. We zitten bij Lake Tekapo en aan de west kust liggen de NZ Alpen zoals ze hier zeggen. En in dit gebied ligt de hoogste piek van deze NZ bergen genaamd Mount Cook. (3754 m)  Het gebied is een nationaal park, waarbij Mount Cook ook nog eens een heilige berg is voor de Maori. Het hoe en waarom van deze heilige berg is qua uitleg te lang dus informatie moeten jullie maar opzoeken als jullie geïnteresseerd zijn. Mount Cook staat in het 700 km2  grote Aoraki national park, wat 19  pieken boven de 3000 mtr. kent en 40% van park is bedekt met gletsjers.  Verder liggen er een aantal grote meren en ijsmeren. Met Air Safari boek je dus een rondvlucht over al dit moois. Maar gisteren was het erg slecht weer en hadden we al gebeld of het door ging, het antwoord was dat we vandaag om 0830 uur  moesten bellen om definitief te horen of het door ging of niet. Morgens werden we wakker met een lichte bewolking en zon dus het optimisme nam bij ons wat toe. We zijn gaan ontbijten en dit wordt verzorgd aan de  eettafel in de woonruimte van Joanne en Dennis. Het is goed verzorgd en het continental breakfast wordt in de open keuken gemaakt door Joanne, terwijl op tafel al eigenmaakte muesli  (granola, volgens Fenny)  yoghurt en fruit etc. stond. Kortom een prima ontbijt en een leuke conversatie over kinderen, specifieke NZ dingen en wat we deden etc. In een ander appartementen zaten Engelsen, en Noren. Beide stellen schoven wat later aan en  het gesprek wordt dan wat algemener maar wel leuk om te horen wat iedereen al gedaan geeft en hoe lang ze onderweg zijn. Wij zijn vertrokken om te bellen, want de vlucht was geboekt voor 10.00 uur. Goed nieuws het ging door, hebben ons toen voorbereid en gezorgd dat we alles bij ons hadden. We hebben ons toch maar zomers gekleed want het vliegtuig had verwarming 😜 Het vliegveld ligt net buiten Tekapo en waren  mooi op tijd. Het is qua grootte misschien nog wel kleiner als Teuge en daardoor wel knus. Wel een incheckbalie en je krijgt ook een instapkaart, maar er is geen Security en  vriendelijke en toegankelijke mensen. Het vliegtuig is een propeller Gippsland  GA8 en kan 7 passagiers meenemen en de 8e kan mee op de co-piloot plaats. Iedereen heeft een raam stoel en door de grote ramen een goed uitzicht tijdens de rondvlucht. (zie  foto in album) Er wordt gewacht tot dat iedereen zich heeft gemeld en dan wordt iedereen gewogen wat later nodig bleek te zijn voor de gewichtsverdeling in het vliegtuig. We hadden een vrouwelijk piloot Sanne en met haar liepen we naar het vliegtuig en werden Fenny en ik gescheiden, want ik mocht op de co-piloot plek plaatsnemen. Blijkbaar was ik van de overige passagiers de juiste tegenhanger qua gewicht van onze piloot, 😂 Fenny vroeg kan ik achter mijn man zitten, maar nee zij moest juist achterin plaatsnemen voor het gewicht. Toen de veligheids  instructie en iedereen gordels om, ik een driepunts.  Ook een koptelefoon op zodat de piloot met mij kon praten en ik kon meeluisteren op de boordradio. Vervolgens getaxied naar een korte start/landingsbaan en na het testen van de functies konden we vertrekken. Wat een geweldige ervaring, het vliegtuig heeft maar weinig meters nodig om los te komen en  vliegt dan heel stabiel verder en omhoog. Vanaf het begin is de vlucht van een uur en de volgende 200 km een aaneenschakeling van foto momenten. Het was licht bewolkt maar wel helder we vlogen vervolgens over Tekapo, zien ons appartement liggen om vervolgens over Mount John, Lake Tekapo, Godley Peak en Glenmore station (schapen farms die elk 20.000 ha groot zijn en ook elk ca. 10.000 Merino schapen hoeden) dan over Godley River en Lilybank  station (schapen farm die in de winter alleen via de lucht bereikbaar is), en vervolgens over diverse bergen, gletsjers, meren en ijsmeren. Wat een geweldige ervaring om zo over dit mooie gebied te vliegen en dicht bij de verschillende bezienswaardigheden te zijn. Het had nog wel een uur mogen duren, zoveel natuurschoon als hier is te zien. Nadat we geland zijn hebben we nog even nagenoten op een bankje op het vliegveld en toen teruggereden naar het dorp voor een bak koffie. Tijdens de koffie besproken wat er ‘s middags nog gedaan kon worden en besloten dat we via Lake Pukaki naar Mt Cook village zouden rijden. Op deze tocht kwamen we weer door een glooiend landbouw en veeteelt gebied. We naderde Lake Pukaki van bovenaf, wat een fantastisch uitzicht gaf over dit mooie meer. De weg voert langs het meer en heeft een aantal mooie uitzichtpunten om een foto te maken met Mt Cook op de achtergrond. Peters outlook was wel het mooiste punt maar ook erg druk. Het mooie van deze twee meren is dat er niet ontwikkeld mag worden, waardoor de meren er nog ongerept uitzien. Het laatste stuk kom je steeds dichter bij de monding van het meer die gevoed wordt door de gletsjers Murchison, Tasman en Frans Jozef. Op het terras van The Hermitage in Mt Cook village hebben we wat gedronken en kennis genomen van Edmund Hillary de Nieuwzeelander die in 1953 samen met sherpa Norgay de top van Mt Everest als  allereerste bereikte. Het standbeeld staat hier op het terras  omdat hij voor de beklimming van de Mt Everest in het Mt Cook gebied had getraind.   Op het eind van de middag vol met indrukken terug gereden, maar nog wel met een stop om de mooie Lupine velden op de foto te zetten. ‘s Avonds hebben we heerlijk gegeten in een steakhouse en gekozen voor de steengrill, waarbij je naar keuze een aantal soorten vlees gepresenteerd krijgt op een hete steen om deze zelf af te bakken. Iets andere opzet dan ons eigen manier van steengrillen, maar wel leuk. Thuis samen nog wat gedronken en moe maar voldaan zijn gaan slapen. Morgen gaan we wandelen naar Mount John.