Wandelen naar Mount John

 Vrijdag 15 december, 

Gisteren hebben we een fantastische dag beleefd en veel indrukken op gedaan en ook nog met mooi weer, meer kun je niet wensen als je op reis bent. We hebben dit getracht weer goed te verwoorden in ons reisverhaal en de later toegevoegde foto’s. Bij het wakker worden was de luchgrijs, maar het is wel droog. Vandaag is onze laatste dag aan Lake Tekapo en daarom het plan opgevat om te wandelen naar de top  van  de1069 m hoge Mount John, waar een bekend astronomisch observatorium van de universiteit van Canterbury is gevestigd. Zij zitten hier vanwege de zuiverheid van de lucht bij Lake Tekapo. Ze werken samen met verschillende universiteiten aan sterrenkundig onderzoek. Verder organiseren ze  rondleidingen en ”starwatching” in de late avond. Op het top zit ook het Astro café. ‘s Morgens bij het ontbijt nog even overlegd met Joanne, wat de beste opties waren. Eigenlijk waren er drie tochten, van 1 uur, 1,5-2 uur en 3-5 uur. De eerste tocht liepen Joanne en Dennis  ongeveer  in een 1 uur, maar die liep wel wat steil omhoog, de tweede klom wat langzamer omhoog en de derde ging eerst langs het meer omhoog met mooie uitzichten en met een bocht naar de top. We kozen ervoor om  tocht 1 te proberen, dan kunnen we ‘s middags nog de tocht van 45 minuten lopen achter de bed &  breakfast. Gezien het weer hebben we de rugzak maar gevuld  met regenjassen en wat eten en drinken. Het weer kan hier snel omslaan. Vanaf onze B&B is het ongeveer 20 minuten lopen naar het centrum van het dorp en dan nog eens 20 minuten naar de hotwater springs aan de voet van Mt John. Vanaf de B&B is het leuke tocht, je steekt de weg over en komt op een pad die je naar het meer voert en dan loop je via het meer naar de voetgangersbrug over het riviertje richting het dorp. Op je tocht kom je langs het standbeeld van een hond, de bordercolli. Het standbeeld is een eerbetoon aan de Bordercolli, de hond die in de afgelegen gebieden onmisbaar is om de schapen te zoeken en bij elkaar te drijven. Daarna kom je bij het monument van The Church of the good Shepherd. Het is een kleine kerk opgetrokken uit natuursteen en eikenhout en die nog steeds diensten verzorgd en vooral ook trouwerijen. Achterin de kerk zit een groot raam die uitzicht geeft op het meer. Men beweert dat de kerk vooral vol zit vanwege dit uitzicht over het meer. De priester schijnt het niet erg te vinden, want het doel een moment van rust wordt ook bereikt met genieten van dit uitzicht. Vervolgens neem je de voetgangersbrug en heb je twee opties, bovenlangs of onderlangs het meer. Wij hebben gekozen om via de strip van winkels, restaurants en koffie bars te lopen pas later langs het meer te gaan lopen. Vervolgens lopen we de ronding van het meer mee. We zagen nog  wat meer  mensen lopen en hebben een korte blik op de kaart geworpen en zijn aan de andere kant het pad opgelopen. We moesten een afslag linksaf tegenkomen. We twijfelde wel of we goed zaten, maar met de gedachte we gaan wel terug als we verkeerd zitten hebben we het pad vervolgd. Na vanaf onze B&B een uur te hebben gelopen, moest we toch echt de afslag gauw tegenkomen. Na 10 minuten kwamen inderdaad een afslag die linksaf ging met een verwijzing dat dit pad naar de observatorium Mt John ging. Na een tijdje dit pad te hebben gelopen constateerde we dat het pad minder steil was en langs het meer ging. Uiteindelijk daalde het besef dat we op de lange tocht zaten. We hadden nog goede moed en zeiden, we hebben geen haast en kunnen af en toe rusten, dus gekozen om door te lopen. Hier en daar werd het pad smaller, waren er kleine drassige stukken die je via stenen kon oversteken. Het ging af en toe ook al wat steiler omhoog en na een uur lopen nog eens op de kaart gekeken naar een herkenningspunt in het meer, een haakse bocht aan de overzijde. De inschatting was dat we halverwege de tocht waren en op de kaart moest  daar ongeveer de bocht naar de top zijn. Even gerust en wat gedronken en de weg even vrij gemaakt voor de rondrit met paarden. We moesten even terugdenken aan de vakanties op Ameland, waar we ook paarden huurde om een tocht te maken via het strand. Even jaloers op de mensen die op de paarden zaten, maar na een lange tijd zonder iemand te zien, waren er nu ook af en toe wat wandelaars die op de weg terug waren. Af en toe was er een hek met draaipoort of je kon kiezen gebruik  te maken van de overstapbanken aan de zijkanten. Vrij plotseling kwamen we bij een punt waar het pad steil omhoog ging en we niet goed konden zien hoe het pad verder ging. Het was een moment  van overdenking, dus even een steen gepakt om op te zitten, een mueslireep op te eten en dan verder. Ondertussen was het weer wel wat veranderd en werd de lucht donkerder. Samen overlegt over wat te doen, want na 3 uur lopen waren we er nog  niet. Afgesproken dat ik even omhoog zou lopen om te kijken of het pad inderdaad de bocht maakte naar de top of verder liep. Je raadt het al, het pad vervolgde haar weg langs het meer en we waren ook nog niet bij ons herkennigspunt. Vervolgens samen het besluit genomen om terug te gaan mede gezien de weersverandering. Op de terugweg kwamen we nog een enkeling tegen die nog op weg ging. Het begon inmiddels zachtjes te regenen en na een tijdje toch maar besloten om onze regenjassen aan te doen. De temperatuur was nog wel goed. Toen we weer bij het meer uitkwamen zijn we nog even rechtdoor gelopen  om te kijken waar het startpunt van route 1 was. Dit bleek inderdaad naast hot springs te zitten en was de conclusie dat we de hele weg bovenlangs hadden moeten lopen, dan had het niet mis gegaan. Ondanks deze misser hebben  we een mooie wandelervaring gehad met mooie zichtpunten op het meer. In het dorp nog een kop koffie gedronken en een tosti gegeten en toen teruggewandeld naar de B&B. Na 5 uur wandelen kwamen we toch voldaan terug, vervolgens een drankje genomen, gewerkt aan het blog en begonnen aan hoe we morgen het vervolg kunnen oppakken met de reis naar Dunedin, onze volgende stop.