Tongariro park verkennen dag 2

Vrijdag 12 januari, 2018

Vanmorgen weer ontbijt genuttigd en weer over van alles en nog wat met Daniël gesproken. We vertellen dat we vandaag naar de andere kant willen van de Ruapehu, dat is eigenlijk aan de Ohakune kant omhoog willen gaan. Volgens Daniël is het een mooie rit en heb je onderweg een aantal wandeltochten. Hij stelt verder voor om  vanmiddag een biking tocht te doen. We zeiden oké we kijken wel even want misschien rijden we nog even naar Lake Taupo wat ten noorden ligt van Ohakune. Als je van Ohakune naar de Ruapehu rijdt kom je uiteindelijk bij het skigebied Turoa, wat bekend staat om de vele uitgestrekte pistes. De weg er naar toe wordt onderbroken door wegwerkzaamheden, waarbij twee mannetjes met een walkie talkie de  doorstroom regelen. De weg slingert door mooi bosgebied en komt via een hoger gelegen berkenbos en bergweiden ten slotte uit bij het Vulkanische gebied hoger op Mount Ruapehu. Het ski oord  ligt op 1600 meter van waar je een schitterende uitzicht hebt op de omgeving. Het is hier ook minder ruig dan aan de andere kant en dat zal waarschijnlijk in het prepareren van de piste makkelijker zijn. Aangezien het Maori gebied is, mag men hier weinig aan de structuur van de bergen veranderen en dus moet men overal toestemming voor vragen. Boven is een grote lege vlakte en zijn er welgeteld 4 auto’s waarvan er een in ieder geval aan het werk is kunnen we zien We nemen wat foto’s en gaan dan op pad om de wandeling naar de Waitonga waterval te vinden die Daniël ons aanraadde. We zien boven geen borden, dus de weg omlaag maar gereden en komen uiteindelijk bij een waterval, alleen is voor de wandeling op het bord maar 5 minuten aangegeven. Dit bleek een mooi viewpoint te zijn om de waterval te fotograferen. Volgens het boekje moet de wandeling 4 km zijn. We zijn dus blijkbaar niet bij de goeie waterval gestopt. We rijden verder omlaag maar zien geen borden meer, de wandeling dus niet gevonden. Op de weg naar beneden overleggen we wat we nu gaan doen. Naar boven naar Lake Taupo of fietsen, uiteindelijk wordt het fietsen voor jaap en lekker op de veranda in de zon zitten voor Fenny. We moeten nog wat boodschappen doen voor morgen, dus we stoppen hiervoor in het dorp en lopen even naar de Moutainbike verhuur om naar de kosten te kijken. Het is erg druk want ze zijn een bus met jeugd aan het voorzien van fietsen etc. Ik kijk op het prijzen bord en zie 35 NZ dollar voor een halve dag staan, nou is dat niet duur. Ik spreek af dat ik later terug kom als hij de groep heeft weggewerkt. We kopen de benodigde boodschappen voor morgen, want dan gaan we op weg naar de Maori  culturele  experience in Puketitiri. We hebben alleen wat spullen nodig voor de reis en voor nu tussen middag en water en fruit voor de fietstocht, want voor de rest is morgen alles verzorgd. Ik breng Fenny naar de B&B terug en maak m’n rugzak met water en fruit voor onderweg in orde en stop ook m’n dextro in de tas. Het was inmiddels behoorlijk warm geworden.  We eten samen nog een brooodje en met de belofte om voorzichtig te zijn, ga ik op pad. Ik kom bij de Bike verhuur en dame die me helpt, laat  me een formulier invullen en noteert m’n rijbewijs gegevens. Ik reken af en krijg een rode moutainbike fiets toegewezen en een helm aangemeten. Voordat ik weg wil, vragen ze nog of ik een shutlle wil om me naar het eindpunt te rijden, dan is de tocht makkelijk omdat  hij grotendeels omlaag gaat, terwijl je heen een aantal steile klimmetjes krijgt die je op 9 van de 16,8 km naar het hoogste punt op 800 mtr brengt. Ik zeg nee, want ik wil hem heen en terug rijden. Dat is mooi, maar weet je het zeker want het begin is zwaar, ik zeg nee, dat gaat wel lukken. Niet wetende wat me te wachten stond. Ze leggen me uit dat ik langs de rivier het wandelpad moet fietsen totdat het pad op houdt en daar begint de  Old Coach Road van Ohakune naar Horopito. Het eerste stuk langs de rivier en tot aan de bridge Dodge crossing ging alles goed, ik reed alleen het bruggetje voorbij en dan rechtsaf, maar het bleek rechtsaf over het bruggetje te zijn. Door deze verkeerde afslag beland ik op een weg omhoog die tussen boerderijen door voert. Ik zie geen bordje meer met het kenmerk van de toer, dus na een flinke  inspanning kom ik boven en zie verderop ook geen palen meer, ik kijk op het kaartje en ik had al bij de fietstunnel moeten zijn. Dus teruggereden en toen mijn fout gezien, ik rijd over het bruggetje en krijg een flinke steile klim voor de kiezen richting het viewpoint, die daarna door stijgt richting de Hapuawhenau tunnel van de gelijkename bike track die hier ook langs komt. Ondanks de lichtste versnelling haal ik de klim niet helemaal en moet ik van de fiets af. Het is hier heet en een helm op ben ik ook niet gewend, dus even rust genomen om op adem te komen en neem twee dextro voor de energie. Daarna de klim verder in een lichte versnelling gereden naar het hoogste punt. Daarna gaat de tocht omlaag om vervolgensde laatste 4 kilometers weer omhoog te gaan. Op het eind weer even rust genomen en een banaan gegeten en water gedronken. De eerste kilometers terug gaan bergafwaarts, dus kost gelukkig weinig energie, daarna weer 2 km klimmen richting High point. Daar weer even rust genomen voor de laatste afdaling. De afdaling kost energie want je moet bijremmen en er liggen veel keien, dus je moet steeds weer het juiste pad zoeken en daar de snelheid op aanpassen. Vanaf kilometer 12 vanaf Horopito  zijn er eerst nog 2, 5 kilometers weer vals plat omhoog  en dat doet pijn aan de bovenbenen. De laatste 1,5 zijn min of meer vlak, maar zo voelt het niet na ca. 34 km. M’n polsen doen ook zeer van het dalen en bonken op de harde ondergrond, je rijdt eigenlijk niet ontspannen genoeg. Daarna moet ik nog ca. 2 km langs de rivier naar de verhuur rijden, uiteindelijk de tocht volbracht maar het lichaam is op. Ben blij om weer met de auto naar de B&B te rijden. Fenny ziet al aan me dat ik uitgewoond ben en ik plof neer op de veranda. Fenny heeft lekker in de zon gezeten en wat zaken voor haarzelf gedaan. Haar middag was lekker relaxed geweest. Na een tijdje heb ik weer wat energie, maar ben erg stijf. Ik ga wat foto’s maken van de tuin en de accomodatie van de B&B. Als ik langs de Hot Tub kom zit Daniël erin met muziek  van Pink Floyd. Hij roept, kom er ook in. Ik neem nog wat foto’s en zeg tegen Fenny, ik ga even in de Hot Tub want Daniël vroeg dat. Fenny zegt dat is goed en kom zo wel een foto maken. Ik neem een flesje bier mee en loop naar de Hot Tub. Ik klim er in en het voelt met de bubbels aan meteen ontspannend. We praten wat over de fietsen en hij bleek vanmiddag ook de Old Coach Road te hebben gereden, alleen rijdt hij een stuk langs de spoorbaan om het wat minder saai te maken dan 2x dezelfde route. We hebben elkaar dus gemist. Na een half uurtje stap ik er weer uit en fris ik me verder op en dan vertrekken we voor ons laatste eten hier, weer naar de Cyprus Tree. De serveerster herkend ons van gisteravond en ook tafel is nog vrij. We hebben weer lekker gegeten en geen bekende Nederlanders gespot. Nog wat gedronken en toen ons bedje opgezocht, morgen rijden we naar Piketitiri, wat een kleine 3,5 uur rijden is vanaf Ohakune. Goodnight.