Op weg naar Auckland

Donderdag 18 januari, 2018

Vandaag gaan we weer op pad en rijden we naar Auckland, als ik het kaartje goed lees, zitten we net buiten het centrum met onze B&B. Het is bijna 4 uur rijden en we slapen er een nacht omdat de rit naar Russell in het Noorden te lang is om in een dag te rijden. We gaan eerst maar ontbijten, Ruth zegt goedemorgen en vraagt hoe onze dag is geweest. We vertellen dat we Wai O Tapu erg mooi en indrukwekkend vonden. Ruth had gisteravond met haar dochter van 10 twee films gekeken o.a. Legally Blonde. Ruth is pas op oudere leeftijd moeder geworden. Nadat ze lang alleen is geweest trof ze haar man een zoon van een farmer en verliefd werden. Ze hebben een tijdje getwijfeld over kinderen maar uiteindelijk toch voor gekozen en toen is Elisabeth geboren toen ze 41 was. Het trieste is dat ze na 5 jaar haar man verloor aan kanker die niet behandelbaar was. Ze heeft de komende tijd ook geen boekingen om wat meer tijd te kunnen doorbrengen met haar dochter die nu vakantie heeft. Het extra dingetje bij het ontbijt was een warm croissantjes met ham en kaas. We gaan inpakken en nemen daarna afscheid. Het lijkt wel of je na 6 weken leven vanuit je koffer het steeds makkelijker vindt om in te pakken, want we zijn er aardig bedreven in geworden. Het was een mooie locatie om de regio Rotorua te verkennen. Ook vandaag is het grijs en regent het zachtjes, we pakken alles in de auto en lopen terug om afscheid te nemen. Inmiddels is Elisabeth ook wakker en de hulp is ook gearriveerd. We maken kennis en nemen afscheid, Ruth wil graag een hug. (omhelzing) ze geeft aan dat onderweg nog twee leuke plaatsjes zijn om te stoppen eventueel ook voor koffie. Tirau en Hamilton. We rijden de SH5 en de SH1 naar het noorden en het is ongeveer 3 uur rijden. Met stoppen etc. zal dit wel weer ca. 4 uur worden. We stoppen niet in Tirau, wat een heel klein dorp bleek te zijn, wel met winkeltjes maar daar zijn we even niet naar op zoek, even verderop stoppen voor een bak koffie en een warme Muffin voor onderweg. Fenny moest nog wat downloaden en er zit hier ook een Mac langs de weg en die heeft gratis WiFi. Nadat dit gelukt is kunnen we verder rijden en constateren we dat het steeds vlakker wordt. We hebben nog niet de neiging gehad om onderweg te stoppen om foto’s te maken. Het is wel wat droger geworden, maar met een dreigende grijze lucht. De weg is erg druk, zeker in vergelijking met het Zuidereiland en er wordt veel aan de weg gewerkt o.a. om naar vierbaans wegen te gaan. Naarmate we Auckland naderen wordt de weg vierbaans en zesbaans waarbij de opritten allemaal opritdosering  hebben, hier wordt met een stoplicht het doorlaten van auto’s geregeld. Ik had niet verwacht dit hier aan te treffen. Maar ja vreemd is het niet want 30% van de NZ’ers woont in Auckland of omgeving. Dus dat is ongeveer 1,4 miljoen mensen, in Wellington de hoofdstad wonen er ca. 250.000. Totaal heeft NZ zo’n 4,7 miljoen inwoners, waarvan er 1,4 miljoen wonen op het Zuidereiland en daar is Christchurch de grootste stad met 375.000 inwoners. Dus het is niet gek dat we constateren dat het hier druk is. Ik moet goed opletten om de juiste banen te houden, we hebben besloten om gelijk maar even naar het centrum te rijden om daar een kijkje te nemen. Ik heb de Kitchener straat ingegeven die ons daar dicht bijbrengt en dan moeten we even een P zien te vinden. Auckland kent verschillende landstukken en wordt ook door veel water omringd. Als we richting het centrum rijden zien we de Sky Tower direct, de spits zit alleen in de wolken. We rijden via een brug over de Curlew Bay heen en dan via de wijken Mt Wellington en Mt Eden naar het centrum. We hebben ook voor het eerst file in NZ maar we bereiken uiteindelijk het adres en in deze straat blijkt ook een Parkeergarage te zijn. Het is wel €3,00 per 20 min. maar dan staat hij wel veilig. Op het kaartje in het capitool lopen we rond om de bezienswaardigheden te gaan bekijken. De Sky Tower is een mooie marker, dus verdwalen doen we niet. We lopen via de P garage naar de uitgang aan de Lorne Street. Wat meteen opvalt is dat er ontzettend veel Chinese jeugd hier is. In dit gebied zitten ook veel universiteiten. De straatbeelden zijn die van een grote stad en we komen alles weer tegen t/m zwervers die slapen onder een deken op een bank. Het is inmiddels behoorlijk gaan regenen en we hadden gelukkig de paraplu wel mee, maar die is te klein voor twee personen. Dus een beetje onder de luifels door en via shopping centers lopen we door het centrum. Er is niet zoveel oudheid bewaren gebleven in het centrum, we worden omgeven door hoge gebouwen en diverse bouwputten. We kijken elkaar aan en zeggen wat doen we hier eigenlijk, het aantal uren wat we hier kunnen blijven is te kort om de stad goed te leren kennen. We besluiten de auto te pakken en wat sightseeing te doen. Met name de omgeving van de Princes Street is interessant. We halen na een uur de auto weer op en moeten $ 19,50 betalen. Ik kijk op het bord, maar kan niet vinden hoe dit wordt berekend, Amsterdamse tarieven zullen we maar zeggen. We geven in Google maps de Princes Street in en parkeren hier de auto. Op de hoek met het Waterloo quadrant staat het Old government huis, ook helemaal uit hout opgebouwd en dit was de zetel van de regering tot 1865. In de Princes Street zit ook het Old Artsbuilding met klokkentoren. Via de Quay Street rijden nog even langs de haven met ook een aantal mooie gebouwen. Om 1630 uur besluiten we dat het genoeg is en rijden naar de wijk Mt Eden waar onze B&B is gevestigd en de naam Villa Eden draagt. Onderweg doen we nog boodschappen en rijden via een drukke weg de wijk in en bereiken onze B&B in de Poronui Street. We lopen naar de villa en bellen aan. Een man opent de deur en heet ons welkom en stelt zich voor als Anthony. Hij laat onze kamer zien en de gemeenschappelijk zitkamer. We hebben de kamer aan de voorkant en het is een prachtig oud huis uit 1901, met hoge plafonds en statige meubels De badkamer is pas vernieuwd en is modern ingericht. Anthony zegt je kunt de koffers eerst uitladen en je auto dan op de oprit zitten aan de zijkant, wij hoeven niet meer weg en restaurants liggen binnen 5 minuten lopen. We pakken uit, maar een gedeelte blijft ook in de auto omdat we hier maar een nacht blijven. Anthony adviseert een aantal restaurants, waarbij een Indischs restaurant zijn voorkeur heeft en ook betaalbaar is. We drinken eerst een glaasje op het feit dat we weer veilig en zonder brokken hier zijn aangekomen. Even later ontmoeten we ook zijn vrouw Christine. We besluiten niet te laat te gaan eten want morgen moeten we ook weer 4 uur reizen. Het restaurant is inderdaad snel gevonden en er is plek. We hadden gehoord dat we ons eigen drinken mee moesten nemen, maar er is gewoon een wijn en bier kaart. Bijzonder, we vragen het de ober maar die kijkt ons vragend aan en uiteindelijk vindt hij het geen bezwaar, maar het voelt niet goed. We besluiten de drank toch in het restaurant te bestellen, onze conclusie is dat beide kan. We pakken het voorgerecht die voor 2 personen is en we vragen de milde variant, anders liggen we de hele nacht aan de kraan. Vooraf krijgen we een mandje met Roti brood, ze zijn qua bite chips achtig en lekker. Het voorgerecht komt snel en op het bord liggen twee Samosa, onion  bahji, sheikh kebab en chicken tikka. De gerechten zijn lekker alleen de Samosa is wat droog zonder saus. We hadden als hoofdgerecht ook de schotel voor twee genomen, maar hier lagen bijna dezelfde gerechten op 😄 en we kregen er ook geen rijst bij. Als we nu de rijst nog bestellen dan is eten koud, dus hebben ons best gedaan om de schaal nog een beetje leeg te krijgen. We rekenen af en komen buiten en het regent ontzettend hard. We hebben niets bij ons en alleen onze jasjes aan, lopend onder de luifels komen we bij de straat waar de B&B is en ondanks het stevig doorlopen komen we drijfnat aan. Onze haren gedroogd nog wat gedronken en ons bed ingedoken, we waren moe van de reis en de hectiek. Goodnight.