Rotorua en omgeving verkennen dag 2

Woensdag 17 januari, 2018 

We worden in onze B&B in Hamurana opnieuw wakker met druilige regen, maar we gaan gewoon naar het Wai o Tapu park toe en we zien wel of het beter wordt.  De Duitse gasten zijn al weg, want die hebben de Hobbit film tour heel vroeg geboekt en daarna rijden ze ook door naar het Noorden. Ruth heeft iets bijzonders gemaakt voor het ontbijt. Het is een klein taartje met aardappel en andere ingrediënten met daar bovenop ketchup, bacon, tomaat en een gebakken ei. Het is een nieuwe vorm van alle ingrediënten die het NZ ontbijt kent, maar in een kleine uitvoering. Het bleek echter nog behoorlijk te vullen nadat we ook al onze muesli met vruchten en yoghurt hadden gehad. Ruth vraagt of de dag helemaal gepland is, we geven aan dat we vanmiddag afhankelijk van het weer besluiten wat we na Wai o Tapu nog gaan doen. Ze geeft aan dat de vooruitzichten niet best zijn. Dat kennen we inmiddels, maar het verandert ook snel soms. Na het ontbijt pakken we onze spullen in en rijden we richting het park. Google maps geeft 45 minuten reistijd aan, dus we zijn nog voor 10.00 uur bij het park om de kaarten te kopen voor de Lady Knox geiser, die buiten het park ligt. We rijden de afslag op en staan gelijk in een korte file, wat een drukte is het hier van allemaal auto’s, campers en campervans. We worden door de hulp bij de ingang naar de P rechtdoor gestuurd om kaarten te halen bij het servicecenter. Daarna moeten we terug richting uitgang en de eerste rechts nemen. We vinden een plekje en ik zeg tegen Fenny blijf maar zitten dan loop ik even heen en weer. Via de bordjes kom ik even later bij het servicecenter en er is een wachtrij voor kaartjes. Inmiddels is het 1005 uur als ik zowel  de kaartjes voor de geiser als straks voor het park heb gekocht. Ik loop terug en we rijden de aangegeven route. Aangekomen bij de locatie van de Lady Knox Geiser is er een file voor het parkeren van de voertuigen. Geduldig rijden we even later het P terrein op en krijgen een plek toegewezen. We trekken onze jassen aan en nemen de camera mee voor de foto’s cq filmpjes. We lopen door een poort en daar is een aangelegde arena rondom een kleine witte geiser kraterberg met een gele afzet aan de zijkant. Dit moet het dan zijn, ik denk nog wat een poppenkast, maar de marketing strategie is goed, iedereen is er voor de geiser dus ook veel potentiële klanten die het park kunnen gaan bezoeken. Om 10.20 uur komt er een jong meisje met een microfoon aangelopen die ons welkom heet en enthousiast vraag of iedereen graag de geiser wil zien spuiten. Natuurlijk wil iedereen dat, dus ze krijgt veel enthousiasme terug. Ze legt uit dat meer dan 100 jaar geleden ontdekkingsreizigers in dit gebied de warmwater bronnen ontdekte en dachten we kunnen hier wel onze kleren in wassen en voegde aan het water zeep toe, wat een chemische reactie teweeg bracht waardoor de kleren vele meters weg werden geblazen door een geiser uitbarsting. We gaan deze chemische  reactie hier nabootsen met de Lady Knox Geiser. Vervolgens gooit ze een chemische poeder in de krater van de geiser die even later begint te borrelen en schuim naar buiten duwt. Daarna komt er een kleine straal stoom en water uit de geiser die steeds krachtiger wordt en inderdaad op het eind de 25 mtr hoogte wel haalt. Na twee minuten neemt hij wat in kracht af en gedurende maar een aantal minuten later spuit hij weer een hoge straal, maar niet meer zo hoog als  in het begin. De meeste mensen beginnen ook weg te lopen, heeft iedereen zich gehaast om hier te komen vervolgens wacht je niet op het einde. Ik heb een mooi filmpje gemaakt en we hebben ook foto’s dus dat komt goed.  We lopen rustig terug naar de auto en rijden terug naar de ingang van het park. Hier is het nog wel druk, want veel mensen hebben gekozen om na de geiser ook het park te bezoeken. Bij de tickets zit een sitemap met alle locaties en een beschrijving van wat je ziet. Bij de eerste punten is het nog druk vanwege de opeenhoping van mensen, daarna wordt het steeds rustiger en kun je alles goed in je opnemen en ook fotograferen. Het zijn in totaal 17 locaties waar je het resultaat ziet van de hydrothermische effecten in dit gebied. Dit gebied is het grootste vulkanisch gebied met actieve geisers, ingestorte kraters, kokende bronnen of warme modder baden. Dit gebied ligt ook recht boven de rand van de spleet van de vulkanisch zone. Al het water wat vrij komt wordt afgevoerd via de Waikato River, die gevuld is met vulkanische gassen en mineralen,wat de reden is dat in deze rivier geen vissen voorkomen. Er zijn verschillende locaties met mooie namen zoals Devil’s Home, Rainbow Carter, Thunder Crater, maar die allemaal de reactie van instortende kraters door de zuur reacties onder de grond laten zien en je ziet ook de kleurige afzetting van de afkoelende minerale dampen op de zijkanten. In sommige kraters zie je de afzetting van zwavel kristallen en gekleurde minerale aders. Sommige vennen worden gevuld door het regenwater, maar  kleuren zwart doordat het regenwater wordt vervuild door opgenomen grafiet en ruwe olie. Er zijn verschillende locaties waar baden overstromen en door de minerale ondergrond worden gekleurd, zoals de Champagne Pool, Opal Pool, The Primrose Terrace. Ze kleuren allemaal verschillend door minerale afzetting in het water. De laatste kleurt via minerale afzetting  paars/rosé naar de kleur van de sleutelbloem (primula) vandaar de naam. Het is het grootste terras in NZ na de vernietiging van the Pink and White Terraces door de vulkaan Tarawera. Er zijn ook nog twee actieve geisers in het park de eerste wordt de “Jean Blatter geiser” genoemd naar de vrouwelijke piloot die geboren was in Rotorua en als eerste vrouw solo vloog tussen Australië en Engeland. De tweede is de Wai o Tapu Geiser  die normaal elke twee uur wel een eruptie had, alleen is deze laatste tijd stil. Men vermoedt dat dit komt door de laatste ondergrondse vulkanische activiteiten in het gebied. Verder heb je nog de Alum Cliffs die gekleurd worden door de aluin in de terrassen en een oude verwering laten zien, zoals de Pancake rocks aan de westkust. Het zure meer hier tegenover is meer dan 700 jaar oud en is helemaal groen gekleurd. Dus teveel om hier te behandelen maar we zullen de foto’s voorzien met de namen van de locatie. Aansluitend hebben we nog een stuk door het bos gewandeld om de Lake Ngakoro ( the grandfather) Waterfall te zien. Erg mooi en ook het uitzichtpunt richting het meer boven de waterval is mooi en wat is ontstaan door een uitbarsting meer dan 700 jaar geleden. Aan de rechterkant zie je nog steeds stoom opborrelen en dat geeft aan dat er nog steeds thermische activiteit is. Het is een erg mooi park en we treffen het, want sinds we gestart zijn is het weer verbeterd en zonnig en warm geworden. We eindigen weer voldaan in het servicecenter en drinken koffie en een koek. De verscheidenheid van dit gebied, geeft maar weer eens weer hoe verschillend moedertje aarde is en hoe klein we zijn als je kijkt naar the buried village en het natuurgeweld losbarst. Als laatste in dit gebied bezoeken we de Mud Pool een meer wat uit dikke blubber bestaat en via borrellende bronnen af en toe modder omhoog spuit. Het is een bijzonder proces en je moet geduldig wachten tot dat je omhoog  spuitende modder kunt vastleggen. Mooie afsluiter van dit gebied. We rijden terug richting Rotorua en kijken wat we nog zouden kunnen doen. De lucht betrekt en een halfuurtje later regent het. We besluiten om de Railcruiser te doen. Hier is een spoorlijn opnieuw in gebruik genomen en er rijden zelfstandige karretjes (railcruiser) op die op afstand worden bestuurd gevolgd. Men wilde iets anders dan een stoom locomotief. Ik vind techniek er achter wel interessant, zeker als je kijkt naar onze vervoers problemen op korte afstanden.  We melden ons aan en we kunnen net met het  laatste vertrekmoment mee. We krijgen een video te zien over de ontwikkeling en het herstel van de spoorlijn. Het heeft 10 jaar geduurd voor men zover was dat men veilig commercieel kon gaan rijden. We vertrekken met 4 karretjes en het blijkt een vice versa traject te zijn. Tijdens het vertrek krijgen we uitleg over de rem, die we normaal niet hoeven te gebruiken maar mocht er bijvoorbeeld vee oversteken is het wel handig als jezelf kunt remmen. Daarnaast is er een radio verbinding met het basisstation zodat je kunt melden wat er is. We rijden een stuk door weidegebied en later door een rotsformatie om vervolgens te stijgen zodat je een mooi uitzicht hebt richting Lake Rotorua. Helaas regende het en was het helaas een grijs uitzicht. Op het eindpunt worden de karretjes handmatig gedraaid en kunnen we terug naar het vertrekpunt. Achteraf moeten we zeggen dat de prijs te hoog was voor wat er geboden wordt. Kinderen vinden dit echter fantastisch denken we, er is ook puzzel aan verbonden waarbij je onderweg allerlei dingen moet ontdekken. Toch was het een leuke ervaring zeker met de techniek die erbij komt kijken bij kruisingen. Hij remt al zelfstandig af en rijdt stapvoets verder als je niet hoeft in te grijpen. Het regent bij aankomst nog steeds en het wordt kouder, dus we besluiten naar de B&B te rijden om ons om te kleden om straks weer naar hetzelfde restaurant te gaan. Het was ons gisteren erg goed bevallen. We hebben om 1830 uur gereserveerd en toen we aankwamen zat  het buiten al weer vol. Gezien het weer hadden we voor binnen gekozen en dat bleek een goede keuze en konden zo mooi naar buiten kijken. Het eten was weer goed, dus voldaan zijn we naar de B&B  gereden. Vannacht is onze laatste nacht hier en dan gaan we richting Auckland als tussenstop omdat de afstand naar Russell wat helemaal bovenin ligt te groot is. Het einde in NZ nadert en we zijn er ook wel toe om straks een paar rustige dagen te hebben zonder verplaatsingen en veel activiteiten. We werken weer aan het uploaden van foto’s, waarbij filmpjes nog steeds lastig is qua grootte. Het was weer een dag met veel indrukken. Goodnight.